Heimwee naar Hollands Nonchalantisme

Het is weer even een tijdje geleden dat ik iets heb geschreven, maar er moet me nu toch wel even iets van het hart.

Mensen die mij goed kennen weten dat ik voorafgaand aan mijn stage heb gezegd dat ik niets liever wil dan naar Spanje, of beter gezegd Madrid, emigreren zodra ik de kans krijg, nu ben ik daar niet meer zo zeker van. Madrid is nog steeds mijn tweede thuis, maar zo zal het altijd ook blijven, mijn tweede thuis. Mijn eerste thuis is en blijft Eindhoven.
Alhoewel ik gewend ben aan het leven hier, kan ik maar niet wennen aan de Spaanse manier van denken. En daarmee bedoel ik ook hoe ze hier waarde hechten aan dingen die voor mij onbelangrijk zijn.
Ik ben er hier steeds meer achter gekomen dat ik Nederlandser ben dan dat ik dacht. Ik ben te nuchter om de dingen te zien hoe de Spanjaarden ze zien.... Ik zal een aantal voorbeelden geven.

Iets over te weinig vorken....Who the fuck cares? Koop n doos met vorken en hou op met zeuren. Iemand had iemand anders zn toast opgegeten terwijl de zak met toast in kwestie niet voorzien was van een naam. Of ik begrijp het verkeerd maar als er geen naam op staat dan kan het voor iedereen zijn. Noch recentelijker echter, vandaag. Blijkbaar waren er mokken niet goed afgewassen, en natuurlijk was dat onze schuld en kregen we een preek van hier tot ginder. Daarna was iemand naar de wc geweest en was het niet goed genoeg achtergelaten. Preek nummer twee van die dag. En nog steeds was die preek gericht aan ons, want wie anders kon het gedaan hebben?
En dan begrijp ik het standpunt wel, maar je hoeft niet te doen alsof de wereld vergaat als er maar vijf vorken zijn, en als er een mok niet goed genoeg is afgewassen. Blijkbaar werkt dat wel zo bij sommige Spanjaarden. Ik zeg sommige want ik kan natuurlijk niet spreken voor de rest. Ik heb serieus bij die preken gedacht: Ik ben hier té Nederlands voor. En misschien is dit ook wel zo.

Wij Nederlanders staan bekend als een volk die nogal nuchter is,we maken nooit snel ergens een probleem van, laten alles zijn beloop, want het komt een keer wel. Ik kan je hierbij vertellen dat dit in Spanje niet zo werkt. Ooit gehoord van het spreekwoord: Van een mug een olifant maken? Dit is de beste manier om hen te omschrijven. Prioriteiten stellen werkt blijkbaar bij iedereen anders.

Ik ben blij dat ik het van beide kanten heb kunnen zien zodat ik er een goede mening over kon vormen, maar desondanks ben ik toch wel blij dat ik Nederlands bloed heb. Ik kan me niet voorstellen hoe het leven eruit ziet als je van elk klein ding een gigantisch probleem maakt. Zo kan een mens toch niet functioneren? En ach, je weet hoe het bij mij gaat, ene oor erin, het andere eruit. Ik heb geen zin om me met dat soort dingen bezig te houden, want er zijn leukere dingenin het leven.

Goed nieuws trouwens...... Afgelopen donderdag heeft mijn baas gevraagd of ik mee wilde gaan naar de laatste groepswedstrijd van Real Madrid tegen Borussia Dortmund in de Champions League. Natuurlijk zei ik ja, want hoe kun je nu nee zeggen tegen zoiets? Ik houd jullie op de hoogte!